Σάββατο 7 Μαΐου 2016

«Ο παλιάτσος που έγινε κλόουν» - Fationa Muca



Το βιβλίο σου με τίτλο «Ο παλιάτσος που έγινε κλόουν» είναι ένα πολύ ιδιαίτερο έργο. Είναι το πρώτο σου βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει; Είναι και το πρώτο που έχεις γράψει;

Ναι, ο  παλιάτσος είναι το πρώτο μου βιβλιαράκι. Το είχα γράψει στην εφηβεία-δε θυμάμαι για ποιο λόγο- και το είχα παρατήσει. Πριν από τέσσερα χρόνια περίπου ξαναβρέθηκε στα χέρια μου. Διαβάζοντάς το συγκινήθηκα πολύ. Το διάβαζα το ξαναδιάβαζα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι το είχα γράψει εγώ. Όχι για κάποιον άλλο λόγο...απλά με συγκίνησε ειλικρινά.  Το έστειλα σε μια καθηγήτριά μου πριν αρχίσω να προσπαθώ να το δημοσιεύσω. Την παρακάλεσα να επιστρατεύσει όλη της την σκληρότητα στην κριτική της. Θέλω να πιστεύω ότι το έκανε. Η απάντησή της ήταν ότι την συγκίνησε και την πιστεύω.

Περιέγραψε μας με λίγα λόγια το θέμα του βιβλίου, αλλά και τα μηνύματα που προσπαθείς να περάσεις μέσα από αυτό στο κοινό σου.

Ο παλιάτσος που έγινε κλόουν είναι ένα παραμύθι γραμμένο σε μορφή ποίησης και μιλάει για έναν παλιάτσο τέλειο,  έξυπνο, όμορφο, ταλαντούχο, παιχνιδιάρη, κοσμογυρισμένο και ευχάριστο. Έναν παλιάτσο που μπορεί και χειρίζεται τους πάντες και που με τα κόλπα του στροβιλίζει τη μνήμη και τις σκέψεις όλων και τους κάνει να ξεχνούν. Να μην έχουν μνήμη πια. Σύντομα όμως, μέσα σε αυτή την οργασμική ατμόσφαιρα λήθης και μέθης ο παλιάτσος συνειδητοποιεί ότι πλέον δεν είναι και τόσο ξεχωριστός. Όπου κι αν στρέψει το βλέμμα του συναντάει παλιάτσους να κάνουν τα ίδια κόλπα με αυτόν. Έτσι αποφασίζει και ξεκινάει ένα καινούργιο ταξίδι. Ένα ταξίδι όμως που αυτή τη φορά θα είναι επώδυνο και στο οποίο θα νιώσει την απόρριψη, ταπείνωση. Κορύφωση του ταξιδιού είναι η στιγμή που συνειδητοποιεί τι έχει κάνει και μεταμορφώνεται σε κλόουν.

Το βιβλίο με λιγα λόγια έχει να κάνει με τις σχέσεις εξουσίας που ασκούμε ο ένας στον άλλον και το κατά πόσο αυτές οι σχέσεις επηρεάζουν την ύπαρξή μας ως άτομα και ως μέλη ενός συνόλου, ως πολίτες. Ο παλιάτσος δεν επικεντρώνεται στον άλλον. Αλλά στο εγώ που το ενστερνίζεται ένας άλλος. Μόνο βλέποντας τον εαυτό του ως ξένο, ο παλιάτσος συνειδητοποιεί την γελοιότητά του, και μόνο τότε γίνεται τραγικός και μεταμορφώνεται και αυτός σε κάτι άλλο, σε έναν κλόουν. Πολύ πιθανό και οι υπόλοιποι που μετεξελίχθηκαν σε παλιάτσους να έχουν υποστεί την ίδια επώδυνη μεταμόρφωση. Μια μεταμόρφωση βεβιασμένη και τραγική. Όχι όμως για τους ίδιους καθώς δεν μπορούν να τη συνειδητοποιήσουν. Εκείνοι είναι ευτυχισμένοι που έγιναν παλιάτσοι.

Πιστεύεις ότι στις μέρες μας υπάρχουν αξιόλογοι νέοι συγγραφείς που δεν καταφέρνουμε να γνωρίσουμε λόγω της δύσκολης κατάστασης που επικρατεί στον χώρο του βιβλίου και όχι μόνο, ή πως όποιος αξίζει θα καταφέρει με κάποιον τρόπο να βρει τον δρόμο του;


Νομίζω ότι ειδικά τώρα στην Αθήνα γίνονται οι πιο ωραίες ζυμώσεις. Μέσα σε όλη αυτή την δύσκολη να την περιγράψεις κατάσταση γεννιούνται ιδέες, γράφονται βιβλία, στήνονται απίστευτες παραστάσεις, οργώνονται ενώσεις, οργανισμοί. Γίνονται όλα σε υπερθετικό βαθμό. Και αυτό είναι και το πιο ωραίο.



Ποια συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο που ξεκινάει μόλις να γράφει τα πρώτα του κείμενα;

Μια συμβουλή που κάπου πέτυχα και αυτή προσπαθώ να σκέφτομαι κάθε φορά που έχω μια ιδέα για βιβλίο: Να το αρχίζεις , να το συνεχίζεις και να το τελειώνεις.
Εγώ απλά θα πρόσθετα: να τα αφήνεις και μερικά χρονάκια και μετά να τα ξαναδιαβάσεις. Λίγο χρονοβόρο βέβαια αλλά αξίζει. 

Ευχόμαστε στον παλιάτσο να συνεχίσει το όμορφο ταξίδι του και περιμένουμε να δούμε τι καινούργιο μας ετοιμάζει η δημιουργός του!