Το σεντούκι είναι ένα βιβλίο για την ψυχική δύναμη που έχει ο άνθρωπος.Μέσα από την ιστορία της Αρετής μεταφερόμαστε στην μεταπολεμική περίοδο της Ελλάδος και συγκεκριμένα τη Μακεδονία και τη Θράκη.Μαζί της ταξιδεύουμε στην Ξάνθη ,βιώνουμε τη φτώχεια όπου μεγάλωσε,ζεσταινόμαστε μεσα σε μια καλύβα με ένα μαγκάλι και βλέπουμε τον αποχωρισμό στην πιο τρυφερή ηλικία από τη μάνα της.Μεταφερόμαστε στην Καβάλα στην αναζήτηση των μοναδικών εν ζωή συγγενών της περιφερόμενοι στις λασπωμένες γειτονιές της παλιάς πόλης.Εκεί βλέπουμε να τη χτυπάει και πάλι η μοίρα αφήνοντάς της ανεξήτηλα σημάδια τα οποία και θα καθορίσουν το μέλλον της.Κυνηγημένη φευγεί για την πόλη των Σερρών όπου θα δουλέψει στα Καπνομάγαζα.Εκεί η ζωή της δείχνει επιτελους το καλό της πρόσωπο και της στελνει φύλακες άγγελους που θα τη προστατεύουν μέχρι τέλους.Από κεί και πέρα το ταξίδι της Αρετής, μας φτάνει ως τα αστέρια ,αφού η μοίρα της χαρίζει όλα αυτά που της στέρησε τόσοα χρόνια.
Ο κεντρικός σας χαρακτήρας, η Αρετή, έχει δικά σας χαρακτηριστικά; Μοιάζετε;
Η Αρετή στο βιβλίο περπατάει –και οχι τυχαία-σε μονοπάτια που έχω περπατήσει κι εγω ως παιδί.Αρχικά μέσα από την πορεία της περιγράφω γειτονιές που πέρασα τα παιδικά μου χρόνια ,μυρωδιές που έχω από τότε και γεύσεις που μένουν ακόμη και τώρα στα χείλη μου.Από χαρακτηριστικά,το γεγονός πως αγαπάει το διάβασμα και δεν τα παρατάει ακόμη και στα πιο δύσκολα ,είναι και χαρακτηριστικό δικό μου,αφού κι εγω ως παιδί συνδίαζα σχολείο και εργασία.Από κει και πέρα τον χαρακτήρα της Αρετής τον έχτισα πιο ανθεκτικό και καλοσυνάτο από ότι συνηθίζει άνθρωπος να έχει,οχι πως δεν υπάρχουν,αλλά βέβαια σπανίζουν και ειδικά στη σημερινη εποχή.Αυτό το έκανα για να τονίσω πως όποιος πορεύετε στη ζωή του με αρετή ,πείσμα και καλοσύνη η ζωή του ανταποδίδει το καλύτερο χαμόγελό της.
Τι ξεχωρίζετε στο βιβλίο αυτό σε σχέση με τα άλλα που έχετε κυκλοφορήσει; Και ποιο από όλα είναι αυτό που θα λέγατε αγαπημένο σας αν έπρεπε να επιλέξετε;
Το κάθε βιβλίο που γράφω προσπαθώ να είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα.Σαφώς όμως όλα έχουν την προσωπικότητα του συγγραφέα μέσα,έτσι ώστε να αφήνουν το στίγμα τους στη λογοτεχνία.Το σεντούκι ξεχωρίζει από τα δύο προηγούμενα αφ’ενος από το χρόνο που εξελίσσεται και αφ’ετέρου από την ίδια την ιστορία του βιβλίου η οποία δεν έχει σχέση με τα υπόλοιπα.Όσον αφορά το πιο αγαπημένο μου,θα πω πως δεν μπορώ να ξεχωρίσα κάποιο,γιατι όσο κλισέ κι αν ακουστεί,όλα είναι παιδιά μου,όλα έχουν κάτι από την ψυχή μου μέσα.
Από πού αντλείτε την έμπνευση σας; Γράφετε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας;
Η έμπνευση έρχεται από οπουδήποτε.Από μια ιστορία που θα μου αφηγηθεί κάποιος,από μια προσωπική μου εμπειρία,από μια ταινία,ακόμα και από ένα στίχο ενός τραγουδιού η μια μελωδία που θα με αγγίξει...Συνηθίζω να γράφω πολύ νωρίς το πρωί ,όπου όλα γύρω μου είναι ήρεμα.
Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο συγγραφέα που κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα στον χώρο της γραφής και του βιβλίου;
Θα συμβούλευα τον νεα συγγραφέα αυτό που θα συμβούλευα οποιοδήποτε νέο σε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα.Να αγαπάει αυτό που κάνει,να έχει μεράκι για αυτό και να προσπαθεί να αφήσει κάτι αξιόλογο πίσω του.Μόνο έτσι θεωρώ πως κάποιος είναι επιτυχημένος σε ότι επιλέγει να κάνει.
Ετοιμάζετε κάτι νέο αυτή την περίοδο;
Έχω ήδη ετοιμάσει το τέταρτο βιβλίο και βρίσκεται στον εκδοτικό μου οίκο αναμένοντας για εκτύπωση.Αυτό το διάστημα γράφω επίσης τη συνέχεια του πρώτου μου βιβλίου, «Για όσα δεν μιλήσαμε ποτέ»..
