Μιλήσαμε με τη συγγραφέα Μαρία Προδρόμου για το πιο πρόσφατο βιβλίο της, αλλά και όλα τα καινούργια που ετοιμάζει!
«Οι κόρες των βράχων» είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο
σας, σωστά;
Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό.
Ναι. «Οι κόρεςτων βράχων» είναι πράγματι το πιο πρόσφατο μου και η ιστορία αφορά τέσσερα
κορίτσια που μεγαλώνουν μαζί στο πανέμορφο νησί της Σαντορίνης. Αυτά τα
κορίτσια είναι δεμένα με μια υπόσχεση αιώνιας φιλίας, έχουν όμως και στόχους.
Στόχους και όνειρα που θέλουν να πραγματοποιήσουν. Η Μόνικα ονειρεύεται το
μεγάλο έρωτα μακριά από το νησί, η Βάλια την καριέρα, η Μαρίνα επιθυμεί να βρει
τον πατέρα της που έχει εξαφανιστεί μετά από ένα ταξίδι στην μακρινή Βραζιλία
και η Ερατώ θέλει να εκδικηθεί τον άνθρωπο που πιστεύει πως οδήγησε τον αδερφό
της στο θάνατο. Τα τρία κορίτσια θα φύγουν από το νησί, ακολουθώντας αυτούς
τους στόχους. Μόνο το ένα θα μείνει πίσω, συγκεκριμένα η Βάλια, που θα
προσπαθήσει να πάρει τα ηνία της ζωής της στα χέρια της. Αλλά η μοίρα που
διαφεντεύει συνήθως τους ανθρώπους, θα ανατρέψει τα πάντα, όχι μόνο στη δική
της ζωή, μα και σε εκείνες των άλλων κοριτσιών. Τι θα γίνει στη συνέχεια θα το ανακαλύψετε
διαβάζοντας το βιβλίο.
Ο τίτλος του είναι πολύ πρωτότυπος! Προέκυψε πριν
ή μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου;
Προέκυψε μετά την
ολοκλήρωση. Στην αρχή ο τίτλος ήταν άλλος, αλλά υπήρχε ήδη παρόμοιος. Έτσι
χρειάστηκε να τον αλλάξω. Τον αναζήτησα ακόμη και μέσα από τις σελίδες του βιβλίου,
αφού συνήθως μ’ αυτό τον τρόπο βρίσκω τους τίτλους μου. Ήταν η μοναδική φορά
που δυσκολεύτηκα, αλλά τελικά ένα βράδυ ήρθε τελείως ξαφνικά κι απρόσμενα στο
μυαλό μου. Τέσσερα κορίτσια που δίνουν υπόσχεση αιώνιας φιλίας σε ένα πανέμορφο
μέρος του νησιού. Στους βράχους… «Οι κόρες των βράχων». Το συζήτησα με τον
εκδότη μου και αυτό ήταν!
Η αγάπη και η φιλία είναι εξίσου σημαντικά για
εσάς όσο και για τις ηρωίδες σας; Εάν έπρεπε να επιλέξετε ένα από τα δυο θα
μπορούσατε;
Είναι εξίσου
σημαντικά και για μένα βέβαια, γι’ αυτό δεν ξέρω αν θα μπορούσα να επιλέξω ένα
από τα δύο. Πιστεύω όμως πως η φιλία βασίζεται και στην αγάπη, οπότε αν θα
ήμουν αναγκασμένη να διαλέξω, θα επέλεγα το πρώτο, γιατί φιλία χωρίς αγάπη δεν
υπάρχει, κατά την ταπεινή μου άποψη.
Οι ήρωες των βιβλίων σας, έχουν κομμάτια από τον
χαρακτήρα σας; Μοιάζουν σε εσάς ή σε άλλους πολύ κοντινούς σας ανθρώπους;
Ναι. Θα έλεγα πως
συνήθως έχουν κομμάτια από τον χαρακτήρα μου και πιο σπάνια μοιάζουν σε
κοντινούς μου ανθρώπους. Έτσι μπορώ πιο
άνετα να τους χειριστώ, αν και αυτό συμβαίνει μόνο στην αρχή, εφόσον σύντομα λειτουργούν
σαν ξεχωριστές οντότητες, φτάνοντας στο σημείο να διαμορφώνουν τελικά
ολοκληρωτικά τους δικούς τους χαρακτήρες, οδηγώντας με κιόλας. Αυτό με
εκνευρίζει, μα και συνάμα με μαγεύει. Γιατί είναι απίστευτα όμορφο οι ήρωες
ενός συγγραφέα να κάνουν ό,τι θέλουν, να καθοδηγούν αντί να καθοδηγούνται, να
γίνονται αληθινοί, έστω κι αν αυτό μπορεί να τους οδηγήσει σε δύσβατα
και επικίνδυνα μονοπάτια.
.
Ετοιμάζετε κάτι νέο αυτή την περίοδο;
Έχω ήδη ολοκληρώσει
δύο βιβλία, τα οποία παρέδωσα στον εκδότη μου. Το ένα, το οποίο αναμένεται να
εκδοθεί αρχές του 2017, είναι ένα ιστορικό, αισθηματικό μυθιστόρημα που
διαδραματίζεται σε δύο χρονικές περιόδους. Στην Ελλάδα του 1940 και στο σήμερα.
Το δεύτερο είναι ένα αστυνομικό θρίλερ. Είναι η
πρώτη φορά που επιχείρησα να γράψω κάτι τέτοιο και είμαι ενθουσιασμένη. Σύντομα
όμως, αρχές Ιουνίου αναμένεται να επανεκδοθεί από τον εκδοτικό μου οίκο, τις
εκδόσεις Μάτι, ένα από τα παλαιότερα μυθιστορήματα μου που έχει εξαντληθεί, το
«Τα δάκρυα δεν στέγνωσαν ποτέ». Ένα βιβλίο που αποτελεί ένα από τα αγαπημένα
μου, μια και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και για το οποίο επίσης αδημονώ.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες πηγές έμπνευσης για
εσάς;
Μπορώ να εμπνευστώ από οτιδήποτε. Από ένα λουλούδι, τον άνεμο, τον ήλιο, τη
θάλασσα. Ένα τραγούδι ή ένα δημοσίευμα σε μια εφημερίδα. Ένα συναίσθημα, ακόμη
και από μια εικόνα που τυγχάνει να έχω δει. Τα πάντα αποτελούν συνήθως έμπνευση
για μένα. Μέχρι και κάτι που για τους
άλλους μπορεί να θεωρηθεί ασήμαντο υπάρχει η περίπτωση, να με εμπνεύσει. Και η
έμπνευση έρχεται συνήθως εκεί που δεν την περιμένω. Με παρασέρνει και τότε δεν
μπορώ να κάνω διαφορετικά. Πρέπει να γράψω.
